29 yıl önce…

Yayın: 03.07.2022 21:30 - Güncelleme: 05.07.2022 09:48

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Romalı düşünür Seneca, “Hafif acılar konuşabilir ama derin acılar dilsizdir” diyor.

Zaman, ne kadar geçerse geçsin bazı acılar için asla ilaç olmuyor.

Acı derinde çünkü…

Derin acılar konuşamıyorsa suçu işleyenlerin cezasız kalmasının da bunda payı büyük.

29 yıl önce Madımak Oteli’nin ateşe verilmesiyle Sivas’ta katledilen 33 insanın sadece yakınları değil, yüreğinde insanlık, yüreğinde vicdan olan herkes bugün dahi o dehşeti yaşamaya devam ediyor.

Aziz Nesin’in kimi açıklamalarını bahane ederek katliam yapanların doğru dürüst yargılanmamış olması…

Madımak’ta yaşamlarını yitirenlerin yakınları kadar o topluluğun parçası olanların yüreğinde de sönmesi mümkün olmayan bir acıya dönüştü.

Adalet, eğer doğru işler ve işletilirse bir toplumdaki farklılıklar ancak o zaman kendisini güven içinde hissedir.

Madımak Oteli’ni ateşe verenler bugün dahi bağnazlıklarını sürdürebiliyorsa adaletin temel insan hakları üzerinden değil de iktidar gücü üzerinden şekilleniyor olmasındandır.

Adalet, makama…

Adalet, güce…

Adalet, bir zümreye…

Adalet, bir düşünceye göre şekilleniyorsa o ülkede insanlar hiçbir zaman kendilerini güven içinde hissetmeyecekleri gibi geleceklerinden de hep endişe ederler.

99 yıllık Cumhuriyet tarihimizin en karanlık günlerinden birisi olarak tarihteki yerini alan Madımak katliamının üzerinden değil 29, 100 yıl da geçse adalet yerini bulmadığı sürece yüreklere düşen kor alev almaya devam eder.

Türkiye akılla, vicdanla, hukukla, adaletle bütünleşerek yolunu demokrasiyle taçlandırmadığı sürece bu acılar yüreklerde yanıp durur.

Dünyanın en güzel coğrafyalarından birisi olan Anadolu’nun insanların keşke, keşkeleri olmasaydı.

29 Ekimler, 23 Nisanlar, 19 Mayısları olsaydı.

SİZİN İÇİN SEÇTİKLERİMİZ