5

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Bazı günler vardır, ülke
ekonomisini canlandırmak için beş yıldızlı otellerin Workshop odalarında üretilmiş, bir de buna kamuoyundaki etkisini arttırmak için hikayeleri üretilmiştir.
Ama,
8 Mart Dünya Kadınlar Günü, bunlar gibi masa başında üretilmiş günlerden değildir.

8 Mart, sosyal bir nedeni, tarihi, kimliği ve haklılığı olan gerçek bir sorundur.

8 Mart, kadınların hak arama ve erkelerle eşit olabilme mücadelesinin simgeleştiği tarihidir.

Dünyada kabul görme nedeni de, bir direnişin gerçekleşme gününü ifade etmesinden kaynaklanır.

8 Mart 1857 yılında Amerika’nın New York kentinde tekstil sektöründe çalışan 40.000 kadının, düşük ücretlerini, uzun çalışma saatlerini ve insanlık dışı çalışma koşullarını protesto etmek amacıyla greve başlaması ve bu grevin kırılması için polis yaptığı baskın sonucu 129 kadın işçinin yanarak can verdiği bir tarihtir 8 Mart.

Yine Amerikalı kadın işçiler bu tarihten tam 51 yıl sonra 8 Martta Manhattan’da erkeklerle eşit ücret, çalışma saatinin 8 saate indirilmesi ve kreş hakkı için greve gittikleri tarihtir 8 Mart.

1910 yılında Alman siyasetçi Clara Zetkin 8 Mart’ı direnişte yanan kadınlar anısına Kopenhang kongresinde Dünya Kadınlar Günü olarak kabul ettirmiş, özellikle 2. Dünya Savaşı’ndan sonra kadın hakları bilinci dünyada hızla yaygınlaşmasıyla, Birleşmiş Milletler 8 Mart’ı “Dünya Kadınlar Günü” olarak kabul etmiş, 1975 yılını kadın on yılı olarak adlandırmıştır.

8 Mart’ı sosyolojik ve tarihsel nedenleri açısından incelediğimizde, görülen tablo daha vahimdir. Şöyle ki;

İnsanlık tarihi maalesef ırkı, dini, milliyeti, mezhebi ve cinsiyeti gibi kendi tercihine bile kalmayan nedenlerden dolayı katliamlar tarihidir aynı zamanda.

İnsanın bu tarihi boyunca iki büyük ve vazgeçilmez hasleti olan Özgülük ve Eşitlik talebini hep yaşamış ve hala devam ettirmektedir.

Ne var ki, insanın bir yarısını oluşturan kadınlar erkeklere göre bu haklara tarihin her döneminde daha az sahip olmuşlardır.

Sosyoekonomik ve sosyokültürel düzeyi ne olursa olsun, Kadınların Eşitlik ve Özgürlük talepleri diğer cinse göre kat ve kat daha fazladır.

İnsanlığın yarısını oluşturan kadınların, insanlık tarihi boyunca yaşadığı ezilmeye karşı pozitif ayrımcılık gerektiren yasa ve uygulamaların çıkarılması gerekir.

Tüm işyerlerinde işin niteliğine bağlı olarak yüzde 30’dan, yüzde 50’ye kadar özel kadın kotaları getirmek gerekmektedir.

Siyasal alanda ise, parlamento dahil tüm kurumlarda yüzde 50 kadın kotası gereklidir.

Kadınlara karşı işlenen suçlara verilen cezalar en az yüzde 50 oranında arttırılmalıdır.

İşyerleri ve sosyal alanlarda kadınlara yönelik tacizlere verilen cezalar en az üç katına çıkarılmalıdır.

Sosyal güvenlik kurumlarına ödenen primler ve vergilerde kadınlara özel ve indirimli uygulamalar getirilmelidir.

Kadınlara yönelik hakların geliştirilmesi konusunda yapılacak tüm iyileştirilmelere siyasal taraf olarak bakılmamalı, tüm siyasi eğilimler ortak davranış göstermelidir.

Son söz olarak;

İnsanlığın eşitlik ve özgürlük talebi ancak, kadınların eşitlik ve özgürlük elde etmesiyle gerçek anlamını kazanacaktır.

Ne var ki; kadınlar kozmetik ve moda sektörünün beş yıldızlı otel odalarında kendileri için hazırladığı tuzaklardan, kendilerince bir din uydurup kadınların haklarını günah olarak fetva veren hocalardan, fuhuş sektörünün yaldızlı reklamlarından habersizse, tüm kimlik arayışını erkekler üzerinden yapmayı uygun buluyorsa ve kendi hakları konusunda çalışmayı, direnmeyi seçmiyorsa, daha çok uzun yıllar aynı şeyleri tekrar edeceğiz demektir.

DÜNYA KADINLAR GÜNÜ KUTLU VE KADIN HAKLARI KONUSUNDA MÜCADELE DOLU OLSUN.