0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

2016’nın ilk günleriydi,

Pınar Yeniyiğit‘in, Kanal 16’da hazırlayıp sunduğu, “Bursa’nın Anasayfası” programına konuk olmuştum. 2016’nın gündem başlıklarını “Yeni Anayasa, Paralel Yapı ile Mücadele ve Başkanlık Sistemi” olarak belirlemiş ve fikirlerimi paylaşmıştım.

“Başkanlık Sistemi”

Gündemin en önemli başlığıydı ve tartışmanın odağında ise Recep Tayyip Erdoğan vardı. AKPartililer, “seni başkan yapacağız” diye bastırırken, muhalefet, “seni başkan yaptırmayacağız” diye yeri göğü inletiyordu. Yani, yine meseleler üzerinden değil, kişiler üzerinden bir tartışmaya şahit oluyorduk.

O gün,

Başkanlık sistemini en çok muhalefetin istemesi gerektiğini söylemiş, hatta bunun için Başbakan’ı, Cumhurbaşkanı’nı sıkıştırmaları gerektiğini ifade etmiştim. Nitekim, mevcut siyasi yapıda CHP özelinde muhalefetin demokratik yollardan iktidara gelme imkanının pek mümkün görünmediğini, muhalefetin iktidara gelebileceği tek ve yegane sistemin başkanlık sistemi olduğunu üstüne basa basa anlatmıştım.

Tam anlamıyla,

Başkanlık sistemine geçilmedi ama nihayetinde sistem değişti. Benim, 2016’da, “muhalefetin işine yarayacak” dediğim sistem muhalefet adına ilk meyvelerini yerel seçimlerde vermiş oldu ve İstanbul, Ankara başta olmak üzere çok sayıda Büyükşehir Belediyesi’ni CHP kazandı. Emin olun, parlamenter sistem devam etseydi, CHP’nin buraları bırakın kazanmayı, hayalini bile kuramazdı.

Ancak işler değişti,

CHP özelinde muhalefet bugün, geçmişte aklından bile geçirmediği iktidar olmayı, yeni sistem sayesinde planlama aşamasına geldi. Tabi bunun bu kadar erken ve kolay olmasının sebebi, sistemin gerçek bir başkanlık sistemi olmayışıdır. “Tek Adam” algısına ve bu minvaldeki eleştirileri karşılar uygulamalarla açık, denge denetim sisteminden yoksun, adını, MHP Lideri Devlet Bahçeli‘nin koyduğu, fakat ne olduğu henüz anlaşılamayan “Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi” sayesinde AK Parti günden güne eriyor. Muhalefet ise hiç olmadığı kadar ve beklenenden çok daha önce güç kazanmaya başladı. Evet, başkanlık sistemi, muhalefeti iktidara taşıyacak bir yoldu fakat bunun normal şartlarda birkaç dönem sonra mümkün olması gerekirdi. Ne var ki; uydurulan sistem sayesinde muhalefetin fazladan çaba göstermesine gerek kalmadan bu süre kendiliğinden kısalmış oldu.

Kurulduğu günden bu yana,

Girdiği her seçimden ezici bir zaferle çıkan Ak Parti, bugün MHP’nin desteğine rağmen seçim kazanacak çoğunluğa ulaşmakta sıkıntı görüyor olacak ki; daha önce “Pensilvanya’dan talimat almakla, FETÖ piyonu, terör işbirlikçisi” olmakla suçlanan İYİ Parti Lideri Meral Akşener bir anda “Yerli ve Milli” ilan edilerek ittifaka davet edildi.

Hoş bu davette de hala,

Kafa karışıklığına sebep bir belirsizlik söz konusu. Hatırlarsanız daha önceki yazılarımda, Bahçeli’nin, Akşener’e, “eve dön” çağrısının Cumhur İttifakı’nı güçlendirmekten çok MHP’nin baraj sorunu ortadan kaldırmak için olabileceğini ifade etmiştim ki; Akşener’in sonra yaptığı açıklamalar biraz bu tezi doğrular nitelikte.

Şöyle ki;

Akşener, Bahçeli’nin “eve dön” çağrısının, “MHP’ye dön” olarak görüldüğünü, bunun da aslında kendisinden ziyade Erdoğan’a bir parmak sallama olduğunu, fakat Erdoğan’ın konuya dahil olup, “eve dön” çağrısında “ev”i MHP olarak değil, Cumhur İttifakı olarak tanımladığını söyledi.

Buradan da anlaşılacağa göre,

Sistemin isim babası MHP ve uygulayıcısı AK Parti, kendi icat ettikleri sistemin kendilerine kazdığı kuyudan nasıl kurtulacakları noktasında kafa yorup, hamleler yapma peşindeler. Haksız da sayılmazlar. Zira uydurma ve umut vermeyen sistemin faturası onlara ama en çok da Ak Parti’ye kesiliyor.

SON SÖZ:

Cumhurbaşkanı Erdoğan, memleket için hayır gördüğü hizmetlerde zaman kaybı yaşanmaması adına yetki kullanmayı cazip görebilir. Fakat bu devlet adına sürdürülebilir bir durum değil. Devletin kurumsal tecrübesine zarar verdiği gibi istemeden de olsa özellikle liyakat noktasında marazların çıkmasına sebebiyet veriyor. Çıkan bu marazlar milletin Ak Parti’den soğumasına neden oluyor. Eski bakanlardan Faruk Çelik‘in kısa süre önce yüzde 50+1 olan seçilme şartının yüzde 40’a indirilmesi önerisi bile sistemin marazını anlamamız için yeterli değil mi? Ak Parti’nin, bu cendereden, bu uydurma sistemden kurtulması gerekiyor. Bunun yolu da var. Öyle ki; Ak Parti’den koparak kurulan yeni partiler de dahil olmak üzere bütün muhalefet “Güçlendirilmiş Parlamenter Sistem”de hemfikirler. Hatta Meral Akşener, davete karşılık, “Partili Cumhurbaşkanlığı devam ettiği sürece başıma silah dayasalar Cumhur İttifakı içinde yer almam” demedi mi? Erdoğan, “madem istiyorsunuz, o halde buyurun değiştirelim” demeli. Zira temelden ve yapısal bir değişime ihtiyaç var. Bu değişimi yapmadan, mevcut sistemin açmazlarını, ittifaklara parti davet ederek çözmeye çalışmak zaman kaybından başka bir şey değildir. Bu değişimle Ak Parti, MHP mecburiyetinden kurtulacağı gibi daha geniş çerçevede politika üretebilir. Dahası, Ak Parti’ye zarar vermesi muhtemel yeni partilerin varlık sebebi de ortadan kalkar. Yüzde on barajını aşmak kolay değil ve hepsi ölü doğmuş partiler olarak kalırlar. MHP istemese bile bu değişim, Ak Parti, CHP, İYİ Parti’nin oylarıyla pekala gerçekleşir ve Ak Parti’ye daha uzun yıllar iktidar olmanın yolu açılmış olur. Bunu düşünün derim.