1

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Takvimler 16 Ağustos 2013‘ü gösterirken, “Başbakan’ın başarısız olduğu tek konu!” başlıklı bir yazı kaleme almıştım.

“Bin yıl” sürmesi ümidiyle girişilen 28 Şubat sürecinin kara bulutları altında inim inim inleyen bir ülkenin üzerine doğan güneş gibiydi Ak Parti. Dünyanın üçüncü ligine demir atmış Türkiye, o günlerin Başbakanı Erdoğan‘ın teknik direktörlüğünde süper lige çıktı ve orada da zirveyi zorlamaya başlamıştı.

Özetle, Erdoğan liderliğindeki Ak Parti’nin, Ak Partili olmayanların bile sandıkta gizliden oy verdiği günlerdi. Yani, kime sorsan “Erdoğan başarı” dediği zamanlardı. İşte o Erdoğan’ın başarısının herkesçe takdir edildiği günlerde, Başbakan’ı, başarısız bulduğum bir konu üzerinden eleştirmiştim.

Yine özetle, şöyle demiştim: “Başbakan Erdoğan, kafasını kuma gömmüş, ülke gerçeklerinden bihaber muhalefeti ve liderlerini, yıllarca muhatap almasına, onlara cevaplar vermesine, meseleleri izah etmesine rağmen yukarı bir seviyeye çekememiştir…”

Evet, bundan tam on yıl önce, muhalefetin olaylar karşısında takındığı tutumu görünce, o günkü yazımı, “Türkiye için Ak Parti hala tek seçenek…“ diyerek bitirmişim. Görüldüğü üzere yanılmamışım da…

Tamam, hepten de hakkını yemeyeyim Erdoğan’ın. Son süreçte, Kemal Kılıçdaroğlu‘nun, “Biz de hata yaptık…” özeleştirisiyle  “Helalleşme” hamlelerine bakılacak olursa; yirmi yılın sonunda bakışta, anlayışta köklü bir değişim olmasa bile kullandıkları dil bakımından bir basamak yukarıya çıkarmayı başardığını söyleyebiliriz.

Dün, Cumhurbaşkanı Erdoğan‘ın, partisinin il başkanlarına hitap edişini dinlerken geldi aklıma bütün bunlar. Beni eskilere götüren ise, Erdoğan’ın, üstüne basa basa söylediği, “Milletin umudu biziz” sözleri oldu.

Bunda haksız da sayılmaz, zira ekonomik göstergeler bu denli kötüyken hala kazanabiliyorsa, millet hala “umut” olarak Ak Parti’yi ve Erdoğan’ı görüyor demektir. Bunun tersinden okunuşu ise milletin, muhalefette hala bir umut ışığı görememesidir.

Nitekim, Erdoğan, “Dün baba-oğul videosu çekenler bugün gırtlak gırtlağa geldiler…” diyerek vurduğu muhalefete karşı yine boş geçmedi ve ders niteliğinde sözler söyledi.

“Muhalefetin yönettiği illerin belediye başkanları şehirleriyle ilgilenmek yerine koltuk kavgasından başlarını kaldıramıyor…” diyen Erdoğan‘ın,  “Vatandaş hizmet beklerken bunlar tüm mesailerini enerjilerini parti içi çekişmelerde harcıyor…” hatırlatması gerçekten de ders niteliğinde değil mi?

Daha dün, “Aramızda kalsın, kazanıyoruz” diyen Ekrem İmamoğlu, bugün Kılıçdaroğlu’na, “Kazanamadın çekil” demiyor mu? İstanbullunun, “hizmet etsin” diye seçtiği İmamoğlu, daha mazbatasının mürekkebi kurumadan Cumhurbaşkanı adaylığına göz kırpmadı mı?

Peki; “Bu suç mu?” diye çıkışanlar olacaktır. Değil tabii ki; fakat toplum, “İstemem, yan cebime koy” diyen bir lider istemez, güvenmez. Göz kırptı, fakat liderlik gösterip, “Adayım” demedi, diyemedi. Hatta Meral Akşener‘in orantısız desteğine/isteğine rağmen bunu yap(a)madı.

Aslına bakarsanız, bugün yaptığı da dün yaptığından pek farklı sayılmaz. “Adayım” demeden, diyemeden, “Değişim” diyor. Yani, “Ne yardan, ne serden” misali, ne belediye başkanlığının gücünden ne de CHP’nin genel başkanlığından vazgeçebiliyor. Ne olduğunu, nasıl olacağını kimsenin bilmediği bir “Değişim” sözüyle kendini merkeze alan, ama çıkışı görünmeyen bir yol bu…

Öyle anlaşılıyor ki; İmamoğlu, belediye başkanlığının gücüyle CHP’de emanetçi bir genel başkan arıyor. Buna taraf olanlar da var, karşı çıkanlar da. Bu iki eksen arasındaki “kayıkçı kavgası” tam da Erdoğan‘ın, “Vatandaş hizmet beklerken bunlar tüm mesailerini, enerjilerini parti içi çekişmelerde harcıyor…”  ifadesinde kendini bulmuyor mu? Başa/başlığa dönersek; ülkenin yönetim sistemini bile değiştirmeyi başarmasına karşın, yirmi yılı aşkın bir süredir muhalefete bir arpa boyu yolu ancak söylem planında attırabilen Erdoğan’ı bu konuda çok başarısız bulduğumu söylerken yanlış mı söylüyorum?

SON SÖZ:

Bitirirken bir uyarı da Bursa özelinde Ak Partililere yapmak isterim. Erdoğan’ın, “Umut biziz” ifadesini, “Nasıl olsa biziz” gibi algılayıp, kibirleri üzerinde fındık kıran kabile reisi kılıklı kasaba siyasetçilerinin ölmez egoları ile “Yola devam” denilirse, Erdoğan’ın bir arpa boyu yol aldıramadığı muhalefete belediyeleri teslim etmek zorunda kalırsınız. Bu, hiç olmayacağını sandığınız Bursa’da bile olur ki; o zaman “Hiçbir şey olmasa bile kesin bir şey oldu” diyerek diz döversiniz.