2

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Geçenlerde, Saadet Partisi Yıldırım İlçe Başkanı Abdullah Kocamaz, çalışma arkadaşları, Mehmet Selim Adanur, Nuri Keçeli, Fatih Bulut, Orhan Kaya ve Ahmet Aydın ile birlikte ziyaretimize geldiler.

Yerelden ulusala, altılı masadan seçimlere kadar birçok başlıkta çok keyifli sohbet gerçekleştirdik…

Muhafazakar kimlikli siyasi hareketlere mensup olanlar, siyaset yaparken, “Allah rızası” da gözettiklerini söyleyip, “Biz zaferden değil seferden sorumluyuz…” aforizmasıyla, moda tabirle mottosuyla hareket ettiklerini söylerler.

Gelin görün ki; zafersiz bir seferin yükünü çekmek zor olduğundan, birçoğu ilk virajdan dönüp soluğu başka yerde alır. Fakat Saadet Partililer öyle değil. Hizayı bozuyorlar. Aldıkları oya değil, söyleyecekleri söze bakıyorlar ki; pekala söyleyecek sözleri de var.

Yıldırım İlçe Başkanı Abdullah Kocamaz, o sözlerini söyledi, arkadaşları söyledi, İl Başkanı Mehmet Atmaca ve Genel Başkan Temel Karamollaoğlu ise zaten her platformda başları dik söylüyorlar.

Fakat ben, Başkan Kocamaz‘a daha çok Yıldırım’ı sordum. “Saadet Mahallede” projesini hayata geçirdiklerini ve Yıldırım’ın her mahallesinde yaptıkları buluşmalarla sorunları ve çözüm yollarını masaya yatırdıklarını anlattı. Dikkat çektiği en önemli sorun ise; Yıldırım Belediyesi’nin önceki dönem başkanı İsmail Hakkı Edebali‘nin, “Çılgın Proje” olarak sunduğu “Sular Vadisi”nin suya hasret içler acısı hali oldu.

Edebali‘nin, “Çılgın Proje”si için “Çılgınca yapılmış faydasız iş” anlamına gelecek sözlerle boşa harcanmış zaman ve imkandan bahsettiler. Haksız da sayılmazlar, zira susuz bir “Sular Vadisi” için “çılgınlık” demekten başka bir söz olabilir mi?

Oysa, İsmail Hakkı Edebali, bu fakirin fikrine kulak verseydi, kanımca Bursa’nın değil, Türkiye’nin en çılgın projesine imza atabilir, hem kendi adını hem de Yıldırım’ın adını tarihe kazıyabilirdi. Fakat yapmadı, yapamadı, çünkü can kulağıyla dinlemedi…

Neydi o proje biliyor musunuz?

Anlatayım…

Bir gün, bir vesileyle hasbıhal ederken, kendisine, belediye içinde ofisi olan Yıldırım Vakfı‘nın varlığından bahsettim. Tabii, o vakte kadar öyle bir vakıftan haberdar değildi ki; ilk tepkisi de olmadığını söylemek olmuştu. Araştırdı ve olduğunu öğrendi.

Dedim ki; Vakfı vücuda getir. Bursa’nın ileri gelen en saygın isimlerinden bir mütevelli heyeti oluştur. FETÖ’nün elinden alınan Orhangazi Üniversitesi’ne talip ol ve vakfa devrini yaptır. Türkiye’de (belki de dünyada) üniversitesi olan bir belediye olarak tarihe geç. Tabii ki; sadece tabelayla tarihe geçilmez, üniversiteyi en ileri bilimsel vizyonla donat, ilçeyle bütünleştir. Yıllarca, “Bursa’nın bekleme odası” olarak görülen  Yıldırım, bilimin, kültürün, sanatın merkezi olsun. Bir üniversite ilçesi, bir üniversiteli ilçe olsun. İyi olmaz mıydı?

İsmail Hakkı Edebali de, “Çok iyi olur…” dedi zaten ama o çok “iyi”yi yapmadı, yapamadı… Daha sonra, yerleşke, Bursa Teknik Üniversitesi’ne verildi. Fakat BTÜ’nün başına ehil insanlar verilmediği için okulda ne akademik huzur var ne de başarı. Son açıklanan, “Türkiye Üniversite Memnuniyet Araştırması”nda BTÜ 123. Sırada yer alarak tarihi bir başarısızlığa imza atmış oldu.

Fakat buna şaşırmamak lazım. Nitekim, BTÜ’nün yapığı bir basın toplantısında, Rektör, “Neden Yıldırım’da oturmuyorsunuz” sorusunu, “Güvenlik sebebiyle…” şeklinde cevaplamıştı. Bir insandan, güven duymadığı/bulmadığı bir yerde başarılı olmasını beklemek zaten abesle iştigal olmaz mı? Tabii, en başta Yıldırım Belediye Başkanı olmak üzere ilçeyi yönetenler, “güvenlik” konusunda söylenen sözü ne kadar üzerlerine aldılar o da başka bir soru işareti.

Neyse, bu uzun girişten sonra gelelim, Bursa’nın gerçek en çılgın projesine… Gerçek çılgın projeleri haklı olarak belediyelerden bekliyoruz ama o Bursa’da olmuyor. Tamam, Osmangazi Belediyesi’nin yaptığı önemli ve büyük hizmetler var. Hatta Başkan Mustafa Dündar da olmasa, Bursa belediyecilik adına amatör lige kadar gerileyecek. Allah’tan Başkan Dündar’ın hatırı sayılır hizmetleri var da Bursa’nın ortalamasını yükseltiyor.

Fakat yine de, öz, esas bakımından “çılgın” diyeceğimiz bir durum yok. Sadece belediyeler mi, Bursa’nın parmakla gösterilen iş insanlarından da bir çılgın çıkmadı. Havalı oteller kurdular, pahalı işler yaptılar ama kimse değerli bir üniversite kurmaya yanaşmadı. İşte o çılgınlığı ise Muş’tan Bursa’ya gelmiş, Anadolu’nun kokusunu hala üzerinde taşıyan ve ömrünü eğitime adamış Gıyasettin Bingöl yaptı.

Gıyasettin Bingöl, elini değil, gövdesini taşın altına koydu, parasından, rahatından hatta sağlığından feragat edip Bursa’da bir ilke imza atarak Mudanya Üniversitesi‘ni kurdu. Yüksel Baysal kadar olmasa da, kuruluş sürecini ve hikayesini bildiğim için neden kimsenin yanaşmadığını da anlamış oldum. Parası az meşakkati çok bir iş bu üniversite işi.          

SON SÖZ:

Bu yıl ilk öğrencilerini alarak eğitime başlayacak olan Bursa’nın gerçek en çılgın projesi Mudanya Üniversitesi, pandemiyle birlikte Türkiye’nin en çok ihtiyaç duyduğu nitelikli sağlık çalışanı yetiştirmek üzere VM Medical Park Bursa Hastanesi ile güç birliği yaptı. Açıkçası, çok güzel hareketler bunlar. Bu güzel hareketler, Bursa’ya ve Türkiye’ye değer katacak. Bugün yeteri kadar kıymeti bilinmiyor olsa da, eminim gelecekte, bu şehirde Gıyasettin Bingöl‘ün heykelini dikecek vefada insanlar da olacak.