4

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Bosna savaşı sırasında Aliya İzzetbegoviç‘e gelen askerler, Sırpların çocukları öldürdüklerini, kadınlara tecavüz ettiklerini, işkence yaptıklarını; dolayısıyla buna misliyle karşılık vermek istediklerini söylerler. Fakat Aliya, “Sırplar bizim öğretmenimiz değil” diye cevap verir. Bundan mütevellit “Savaş, ölünce değil, düşmanına benzeyince kaybedilir.” sözü tarihin hafızasına kazınır. Bilge Kral olmak işte böyle bir şeydir zaten.

Ne yazık ki; sınırları olmayan bir mücadele, görece başarılı olmuş gibi görünse de gerçekte, “kötü” dediğinin kötülüğünün izinden gitmekten başka bir işe yaramaz.

Ne yani, kazanmak için her yol mubah mıdır? Bu bana, FETÖ’cülerin, “Hizmet” diyerek, yaptıkları ölümüne çirkinliklerin, attıkları iftiraların bile kendilerini cennete götüreceğine inanma ve inandırma hırsını hatırlatıyor.

Bazen sadece “kazanma” hırsı/zehirlenmesi, iktidar/güç zehirlenmesinden bile daha tehlikelidir. Çünkü ikincisi zamanla ortaya çıkar ve istenirse önlenebilir bir durumdur. Birincisi ise baştan kayıpla başlar ve kaybın sınırını kestirmek güçtür.

Hadi, daha açık söyleyeyim. Diğer bir deyişle kitabın orta yerinden ve adrese teslim konuşayım. Ak Parti karşıtlığıyla var olan ve büyüyen İYİ Parti, Ak Parti’nin eleştirilen yöntemlerinden bile daha ileri gidenlerle sırf kazanmak hırsıyla saf tutmaya cüret ederse; o yolun varacağı yer en kestirmeden rakibine benzemek, iddiandan vurulmak, savunduklarınla sınanmak ve başlamadan bitmek anlamına gelir.

Şimdi, bu ince ayar nasihati kime çektiğim belli fakat neden çektiğim hususunda bir fikriniz yok değil mi? Öyleyse, uzatmadan konuya geçelim.

Efendim; Bağımsız Türkiye Partisi Genel Başkanı Hüseyin Baş, bir televizyon kanalında, “Beni Millet İttifakı’na alsınlar…” dedi. Bugüne kadar alınmayışlarını ise Saadet Partisi’nden bildi. Hatta Hüseyin Baş, Temel Karamollaoğlu‘nun, kendilerini “Çok Atatürkçü bulduğu” için kabul etmediğini söyledi ki; Saadet Partisi’nin, CHP’yle masa kurduğu düşünülürse iddianın, “Alakaya çay demle” kıvamında olduğu anlaşılır herhalde.

Kaldı ki; oğul Baş, babasının konuşmalarından başka kimseyi dinlememiş olacak ki; Necmettin Erbakan‘ın, Atatürk’le ilgili sözlerini hiç işitmemiş. Bunu da yadırgamıyorum doğrusu. Nitekim, baba Baş, daha tarikat şeyhi iken bir gün cemaatine vaaz etmek üzere Bursa’ya gelmişti. Ben de bir lise öğrencisi merakıyla sıra arkadaşımın davetine icabet etmiştim. Zikirle başlayan, soru cevapla sonlanan sohbette birisi, “Hocam! Müslümanlar bir sürü cemaatlere ayrılmış, maksat dine hizmet ise neden birleşmiyorsunuz?” demiş ve Refah Partisi’ni neden desteklemediklerini sormuştu da, sorup soracağına bin pişman olmuştu. Zira baba Baş, soruya kızınca müritleri adamı derdest edip dışarı çıkarmışlardı.

Baba Baş, o gün, Refah Partisi’ni neden desteklemediklerini ise kendi tarikatlarının büyük bir gemi, siyasetin ise sadece bir kayık olduğunu tasvir edip, “Gemi, kayığa binerse kayık batar” şeklinde açıklamıştı.

Hoş, yıllar sonra baba Baş, parti kurup kendisi de siyaset kayığına binmiş oldu. Bugün ise, oğul Baş, televizyon ekranlarından, “Beni de alın” diyerek, Millet İttifakı’nın kayığına binmek için adeta can atıyor.

Tamam, her şeye rağmen buraya kadarı hoş karşılanabilir belki ama dahası var. Dahası daha vahim. Şöyle ki; 2014’de, bu derin çelişkiyi kaleme aldım diye aralarında oğul Baş’ın eniştesi de olan 8-10 kişilik bir grup İhsaniye’de Cuma namazı esnasında bana saldırdılar. Yani, en ufak bir eleştiriye bile tahammül edemeden, utanmadan, arsızca saldırılarına maruz kaldım.

Yani, sözüme karşılık mertçe söyleyecek sözleri olmadığı için tıpkı FETÖ gibi kaçak güreşip, namertçe saldırdılar ve sonra da yine tıpkı FETÖ’cüler gibi sinsice saklanıp, mahkemede, “Kavga ediyorlardı biz ayırmaya gittik” deme yüreksizliğinde bulundular. Bu arada davanın aylar sonra açılması ve İhsaniye’nin göbeğinde olmasına karşın bütün kamera kayıtlarının buharlaşması ise ayrı bir soru işareti.

Neyse, benim için bir önemi yok artık; nasılsa Allah’a şikayet ettim hepsini, ama bu çirkinlik İYİ Parti ve CHP için bir önem arz eder herhalde. Mesela, sondan başlamak gerekirse; iktidarı, “sansür yasası” çıkarmakla suçlayıp “Git” derken, gazeteci döven bir partiye “Gel” demeyi hangi ahlakla açıklayacaksınız? Mesela, gazetecilerin dövülmesinden iktidarı sorumlu tutup, yerden yere vururken; gazeteci döven bir partiyle aynı karede olmayı mideniz nasıl sindirecek?

SON SÖZ:

Şöyle diyelim, bir tarafta demokrasi, insan hakları, medya özgürlüğü konusunda mangalda kül bırakmayacaksınız; demokrasinin, eleştiri kültürünün olmadığı yerde gazetecilerin görevlerini yapamaz hale geleceğinden ve Türkiye’nin de böyle bir tehlikenin ortasında kaldığından dem vuracaksınız ama öbür taraftan da sırf kazanmak hırsıyla gazeteci döven bir partiye “Buyur” diyeceksiniz. Böyle bir yaklaşıma ancak, “Sevsinler sizin özgürlüğünüzü” derim ben. Sizin vaadiniz, eğer, 10 kişi birleşip bir gazeteci dövmeye cüret edecek ve sonra da “Biz saldırmadık, ayırmaya gittik” diyecek kadar kaba softaların siyaset vizyonu ise daha ne diyebilirim ki! Ancak, Kanuni‘ye atfedilen, “Geçme namert köprüsünden ko aparsın su seni” sözünü hatırlatıp, sizin getireceğiniz böyle özgürlüktense ko Ak Parti aparsın diyebilirim herhalde.

NOT: Aslında utanılacak bir çağrı ama ben yine de Bursa Emniyet Müdürlüğü‘ne çağrıda bulunuyorum. Baba Baş’ı eleştirdiğim için başıma gelenleri CHP, İYİ Parti ve oğul Baş’a hatırlattığım için benzer şeylerin yine başıma gelmemesi adına kendimi önce Allah’a ve sonra size emanet ediyorum. Gereğini rica ederim.