2

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Altılı masada en çok merak edilen soru henüz cevabını bulmamış olsa da kazanmaları halinde süreci nasıl işleteceklerine dair bazı hususlar netleşmeye başladı.

Malumunuz, masanın en merak edilen sorusu; Cumhurbaşkanı adayının kim olacağı. Bu soru/n heybede durmaya devam ediyor. Anlaşılan o ki; bir süre daha durmaya da devam edecek.

Masanın en merkezi sayılan adayın kim olacağı konusuna bir virgül koyup, henüz bilinmeyen adayın bilinmesi ve seçilmesi halinde sürecin nasıl yönetileceğine dair alındığı söylenen kararlara bakalım bugün.

İddia o ki; Başbakanlık makamını geri getirmeyi en baştan vaat eden liderler, Cumhurbaşkanlığı konusunda da anlaşmışlar. Mutabık kaldıkları modele göre; Cumhurbaşkanı bir defa ve yedi yıllığına seçilecek ve süresi biten Cumhurbaşkanı siyasete dönüş yapamayacakmış.

Dahası, Cumhurbaşkanlığı yeniden Çankaya’ya taşınacakmış. Makamın eski sakinlerinden Süleyman Demirel’in  tabiriyle, “864 rakımlı tepe”de yedi yıl oturması öngörülen Cumhurbaşkanı’nın veto yetkisi de olmayacakmış. Yani, sembolik bir makam olacak.

Bana sorarsanız, Cumhurbaşkanı’nın tek sefer ve yedi yıllığına seçilmesi fikri doğru değil. Dört yıllığına seçilmeli ve ikinci defa seçilme hakkı olmalı. Çünkü, bir daha seçilme imkanı olmayan birisi, veto yetkisi olmasa bile Anayasa kitapçığı atma yetkisini kendinde görür ve her şartta arıza çıkarmaya teşnedir. Oysa ikinci defa seçilme şansı olan birisi kendisini seçecek Meclis’le uyumlu çalışmak zorunda kalacaktır. Bu da geçmişte yaşanan birçok krizin önüne geçecektir.

Bir diğer konu; masa, seçimleri beş yılda bir yapma, seçim barajını yüzde üçe indirme ve yüzde bir oy alan partilere de devlet yardımı yapılması kararını almış. Eğer doğruysa, bu da çok yanlış bir karardır.

Bir defa beş yıllığına seçilen iktidar halkta bıkkınlık yaratıyor ve üçüncü yıldan sonra muhalefet, “Erken seçim” diye tutturuyor. Bu sorunu topyekun ortadan kaldırmak için seçimler dört yılda bir yapılmalı ve erken seçim diye bir şey olmamalı.

Öte yandan, seçim barajı hiç olmamalı ve partilere yapılan devlet yardımı da tamamen ortadan kalkmalı. Her bakımdan vatandaşa muhtaç olmayan ve vatandaşı merkeze almayan bir sistem eninde sonunda buyurgan bir hal alır. Şu halde, partilere devlet yardımı olmamalı. Vatandaş, üye olduğu partiye aidat ödemeli. Aidat ödeyen üye partisine sahip çıkar, hesap sorar. Başaramayan lideri indirir, yenisini seçer. Devletin, yüzde bir oy alan partiye bile yardım etmesi, devletin/milletin parasıyla geçinen irili ufaklı bir sürü lider derebeyliklerinin oluşmasına neden olur. Bunun adı ise asla demokrasi olmaz.

SON SÖZ:

Açık söylemek gerekirse masa, şu ana kadar “yeni” adına bir şey söylemiş ve heyecan getirmiş değil. Bundan olsa gerek ki; Kılıçdaroğlu‘nun çabasına rağmen CHP, “helalleşme” konusunda toplumu yeteri kadar ikna edemiyor. İYİ Parti, sahanın hiç olmadığı kadar müsait olmasına ve Ak Parti tabanına dokunabilmesine karşın kurucu bir siyaset inşat etme noktasında yetersiz kalıyor. Öte yandan, Ak Parti’den kopan partiler, her şeye rağmen Ak Parti’den bir parça koparamıyorlar. Masa, bu türden can alıcı konularda kendi arasında konuşmaktan öteye vatandaşı da dinlemeli. Karar alma süreçlerine halkı da katmalı. Katmalı ki; toplum süreci sahiplensin. Aksi halde gidişatta hep bir şeyler eksik kalıyor ve umut vermiyor.