0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Türkiye’de yapılan yanlışlar arasında devamlılıktan uzak ve anlık gelişen doğrulara futbol denir!

Ülke futbolunda doğru olan çok az organizasyon var maalesef…

Ancak yine de en çok konuşulan ve en çok bilinen (!) spor!

Her yıl farklı bir şey denemek, kulüp kültürüne uymayan teknik adamları göreve getirmek, konsol oyunu oynarcasına transfer yapmak, izleme sistemi kurmak yerine çantacı menajerlerle çalışmak, altyapıya yatırım yapmamak, futboldan anlamayan yöneticilerin futbolu yönetme gayreti ve isteği…

Bunların hepsinin sonucu karşımızda…

Artık; adı Süper kendi beter ligde şampiyon olacak takım, Şampiyonlar Ligi’ne 1. Ön Ele Turu’ndan başlayacak!

O, ‘öyle yeneriz, böyle gömeriz, dışarıda 5 evde 15 atarız’ dediğiniz ve saygı göstermediğiniz kulüplerle aynı seviyeye geldiniz!

Burada konuya parantez açmak gerekirse; A Spor Yorumcusu Fotomaç gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Zeki Uzundurukan (Hangi okul mezunudur, meslekteki yetkinliği nedir, bu göreve hangi yöneticilik yeteneği ile gelmiştir, bu konuda internette bir bilgi yok maalesef) Trabzonspor’un maçı öncesi; “Taktik maktik yok. Bam bam bam. Trabzonspor’un, Kopenhag karşısında böyle bir maç çıkarması gerekiyor” demiş!

İşte maalesef üstte bahsettiğim zihniyet…

‘What the bleep do we know’ (‘ne biip biliyoruz?’ Orijinali aslında What the f.ck do we know) diye bir belgesel film vardı orada hayatı boyunca gemi görmeyen yerlilerin, denizde kendilerine doğru gelen gemiyi fark edemediğini, sadece suyun hareketliliğini gördüklerini ve beynin tanımlayamadığını anlatırdı.

Avrupa futbolu izlemeyince de karşında ne olduğunu anlamıyorsun işte!

Rakibi tanımaz, Avrupa’yı takip etmez, ne oynanır bilmez ve sadece kendi penceresinden yorum yapar!

Kendi takımını dev aynasında görür çünkü rakip analizinden bihaberdir!

Uzundurukan sadece küçük bir örnek, daha neleri var!

Neyse, örnekleri uzatmadan ve dağılmadan dönelim gerçek konumuza…

Futbola eli değen, konuşan konuşmayan, ‘gelecekte iş bulamam’ kaygısıyla susan herkes bu durumdan sorumlu!

Biz bu ülkede ne oynandığını değil hakemi konuşuruz!

Yeniliriz Federasyona yapıştırırız vs.!

Ana sorunu göremeyiz, görmek de istemeyiz!

Bir de şu var tabii; camiası olan kulüplerin kendilerini yiyip bitirmeleri…

En acı örneğini zannediyorum Bursaspor’da yaşadık!

Her gelen sistem kurmak yerine; “Bursaspor’un hak ettiği yerler buralar değil” dedi, sonunda da hak ettiği yere düştü!

Çünkü yönetim zihniyeti tam olarak bu ve daha alt ligleri hak ediyordu!

Sadece Bursaspor mu?

Eskişehirspor, Gaziantepspor, Kocaelispor, Sakaryaspor…

Daha birçoğunu sayabiliriz!

Peki yerlerine hangi kulüpler var Süper Lig’de?

Mesela Ümraniyespor var!

Tarihindeki ilk Süper Lig maçına 386 kişi şahit olabildi!

Mükemmel bir camia!

Fatih Karagümrük var mesela!

Sezonun ilk maçını 421 ayrıcalıklı Karagümrüklü izlemiş!

İstanbulspor’u da es geçmemek lazım!

Onlar da yıllar sonra Süper Lig’e çıkıp ilk maçlarını 7126 kişiye oynadılar, hem de geçen yılın şampiyonuna karşı…

3. haftada ise aslında yaklaşık 6700 seyircinin Trabzonluların marifeti olduğunu gördük!

373 şanslı kişi izlemiş İstanbulspor’un Konyaspor ile olan karşılaşmasını!

Bir de Giresunspor var…

TFF 1. Lig’de ve 2 yıl sonra da Süper Lig’de tahtanın açılması için Cumhurbaşkanı’na milletvekillerine teşekkür eden 450 bin nüfuslu şehrin muhteşem camiası!

İlk hafta Adana Demirspor maçına 6 bin 749, 3. haftada da Kasımpaşa karşılaşmasına 7 bin 98 kişi ‘Çotanak’ diye gitmiş stada!

Sen 22 bin kişilik stat yap, her zaman yanında ol transfer tahtasını aç, ortalama 6 bin 900 kişi izlemeye gelsin maçları, olacak iş mi?

‘Tiz yardım kesile!’

Kasımpaşa, Konyaspor, Hatayspor falan uzak gider konu!

Hele ki Gaziantep FK’ya girersek yazıdan çıkamayız!

Süper denilen ligde hal böyleyken, geçen günlerde sosyal medyada Yiğit Demir adlı kullanıcı çok ilginç bir veri yayınladı: İngiltere 5. ligindeki Notts County, Wrexham, Chesterfield ve Oldham Athletic takımları; maçlarına Süper Lig’deki 12 takımdan daha fazla ortalama seyirci çekiyor.

Çok fazla irdelenecek konu olabilir ancak bu veriler, iki ülke arasındaki futbol kültürü farkını net bir şekilde ortaya koyuyor!

Orada Notts County, Nottingham milletvekillerinden yardım talep etmiyor!

Orada Wrexham, bir kesimin yönlendirdiği sponsorlarla ayakta durmuyor!

Orada Chesterfield, İngiliz hükümetinden yeni stat talep etmiyor ya da mevcut İngiltere hükümeti ‘biz havadan baktık sizin stadı şuraya alalım, eski stadı da bahçe yaparız’ demiyor!

Orada Oldham Athletic yöneticileri eski günlere dönmek için camiaya mesaj yollamıyor!

Ne gerekiyorsa onu yapıyorlar, bütçeleri ne ise ona uygun ligde oynuyorlar ve her şeyden önce futbolu seviyorlar!

Peki biz bu arada ne mi yapıyoruz?

Oyna, devam!

Kendini geliştirmekten yoksun çalıştırıcıların bir telefonla göreve geldiği, parası olan yöneticinin kulübü borçlandırarak ve başarısızlıkla gittiği, siyasetin içeride cirit attığı, çantacı menajerlerin ağabeyleri aracılığıyla transferlerin merkezinde olduğu, sistemin kurulma zahmetinde bulunulmadığı, altyapının borç gırtlağa geldiği zaman görüldüğü, büyük tanıdıkları olanların bir adım öne çıktığı, gerçek camiaların sistemli bir şekilde tarihi yerle bir edilip ruhu olmayan yenilerinin piyasaya sürüldüğü bir ortamda futbol da bu kadar olur!