4

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Dün, Ekrem İmamoğlu için uygulanan “yasak” taraflı tarafsız hemen herkesi yirmi beş yıl önceye götürdü.

Recep Tayyip Erdoğan, Siirt’te okuduğu bir şiir sebebiyle hakkında dava açıldı ve İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı’nı bırakmak zorunda kaldı, ceza aldı, hapis yattı ve siyasi yasaklı oldu.

O kara, karanlık günlerin tek cümlelik özeti, “Muhtar bile olamaz” ifadesiydi ki; Erdoğan, Ak Parti’yi kurdu ve bu derin mağduriyetin rüzgarıyla yirmi yıldır iktidarda.

Fakat kervan yoruldu, yük ağırlaştı. Haliyle rüzgar da etkisini yitirdi. Erdoğan için ilk defa sonucu ortada bir seçimin ayak sesleri hiç olmadığı kadar yakından duyulmaya başladı.

Öbür taraftan, zaman zaman sallansa da devrileceğine pek kimsenin ihtimal vermediği altılı masanın adayının kim olacağı tartışılırken yine bir mahkeme kararı ile suyun akışını değiştirildi.  

Mahkeme, tıpkı yirmi beş yıl önce Tayyip Erdoğan‘a yapılanı tekrar etti. İstanbul’un belediye başkanı Ekrem İmamoğlu, sudan bir bahaneyle ceza aldı ve siyasi yasaklı hale geldi. Tamam, sürecin sonlanması için iki basamak daha var fakat şimdiden mağduriyet ateşi yakıldı bile…

Şimdi, böyle bir şeyi Erdoğan istemiş olabilir mi?

Biran istemiş olabileceğini düşünelim. Şu halde, İmamoğlu‘na verilen ceza ve yasak kesinleşecek ve böylece en dişli rakip oyun dışı kalmış olacak. Erdoğan, görece daha zayıf rakibi yenerek iktidarını sürdürecek;  öyle mi? 

Açıkçası ben hiç ihtimal vermiyorum. Zira, toplumun, mağdur edilene nasıl sahip çıktığını herhalde en iyi Erdoğan bilir. İmamoğlu oyun dışı bırakılsa bile oluşacak mağduriyetin rüzgarı muhalefetin seçim kazanmasına yeter.

Kaldı ki; İstanbul seçimlerinin gereksiz/anlamsız tekrarından çıkan fark bile başlı başına bir derstir. Bu türden zorlamalara tevessül edilmemesi gerektiğinin açık ve ibretlik bir örneğidir.

Bu tarihi dersin alındığı varsayımından mütevellit, karar, Erdoğan’ın istemediği bir şey ise, o halde, mahkemenin kararını ölçüsüz bulduğunu açıklayıp, “Biz siyaseti yönlendirme amaçlı mahkeme kararlarına karşı mücadele ede ede bu günlere geldik. Karar yanlış. Gerekirse yasal düzenleme yaparak mağduriyetleri gideririz” demeli ve gerçekten bu yönde sonuca matuf adımlar atmalı. Bir nevi, sıkça kullandığı kendi tabiriyle; “Oyunu bozmalı.”

Erdoğan, yüksek bir nidayla bunu söylemez ve kararlı adımlarla konunun üzerine gitmezse; hani öyle olmasa bile bu karar “İmamoğlu’nun önünü operasyonu” olarak algılanır. Hatta Erdoğan’ın, sürekli “Çık karşıma” dediği Kılıçdaroğlu’nu rakip olarak görmek istediği anlamı çıkartılır.

Toplumda alıcısı olacak böyle bir algıyla gidilecek seçimde İmamoğlu’nun mağduriyeti Kılıçdaroğlu’nun da işine yarayacağından kimsenin şüphesi olmasın. Tıpkı, Erdoğan’ın mağduriyetinin Abdullah Gül‘e yaradığı ve ilk seçimde Ak Parti’nin iktidar olduğu gibi…

Olay henüz çok taze ve varsayımlar üzerinden fikir yürütüyoruz madem; anlattıklarımızın dışında bir yol daha akla geliyor. O da şudur: Ceza ve yasağın seçimden önce yasal hale gelmemesi durumunda İmamoğlu’nun adaylığı, en çok da Meral Akşener’in isteği/desteği ile toplumda büyük bir beklenti haline dönüşecektir.

Nitekim, Akşener‘in herkesten önce pozisyon alıp, İstanbul’a gelmesi, İmamoğlu’na sahip çıkması, Erdoğan’ın yıllar önceki mağduriyetini ve “Bu şarkı burada bitmez” sözünü hatırlatarak, “Bu şarkı da burada bitmez” göndermesi bu fikrin habercisi değil mi sizce de?

Fakat böyle bir gelişme, kaç zamandır her şeyiyle adaylığa hazırlanan Kılıçdaroğlu‘nun taca çıkması, tabiri caizse çırak çıkartılması anlamı taşımaz mı? Kılıçdaroğlu ve ekibinin buna hemen rıza göstermesini beklemesin kimse. Mesela, Akşener’in adaylığı bir oldubittiye getirilmek istediğine inanan ve buna hakkının da gücünün de olmadığını düşünen CHP’liler yok mu sanıyorsunuz?

Şu halde sesli düşünelim. Bu güne kadar sallansa da yıkılmayacağı düşünülen masa, bu restleşme ile devrilmez mi? Devrilirse, İmamoğlu, Akşener’in “Kazanacak aday” vurgusuyla İYİ Parti’nin adayı yapılmaz mı? Böyle bir hamle karşısında CHP’nin tavrı ve masadaki diğer partilerin tarafı nasıl olur dersiniz?

SON SÖZ:

Bütün bu  makul düşüncelerin yanında parmak ısırtacak olası komplo teorileri de seslendirilecektir. Ben size, neyin ne olduğunu anlamak için büyük resme bakmanızı öneririm. Fakat her şeye rağmen bir gerçek var ki; siyasette kartlar yeniden karılıyor. Kim bilir, bu yakıcı hamle, belki de derin ellerin birilerini tasfiye birilerine yer açma operasyonudur. Ne dersiniz?