“Şov yapmayalım” şovuyla AK Parti’yi sirke çevirdiler!

Yayın: 11.02.2023 13:20 - Güncelleme: 13.02.2023 17:56

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Deprem bölgesini gezen Cumhurbaşkanı Erdoğan‘ın yorgunluğu gözlerinden okunuyordu.

O ağır yorgunluk ki; beden yorgunluğu kadar üst üste gelen tarifsiz acıların yüreğinden yüzüne yansımasıydı da aynı zamanda.

Nasıl yorulmasın! Henüz Covit 19 pandemisinin yaraları hafiflememişken, on ilimizi adeta beşik gibi sallayarak yerle bir eden 7,7 ve 7,6 büyüklüğündeki “Yüzyılın Felaketi”ne düçar olduk.

Bu, öyle bir felaket ki; bırakın enkazın altındakilere ulaşmayı, depremin yaşandığı şehirlere bile ulaşmayı neredeyse imkansız hale getirdi. Bütün bu imkansızlıklar, “İmkan”dan sorumlu Erdoğan‘ın omuzlarına çöktü.

Fakat sadece bu değil Erdoğan‘ı böylesine yoran. Bir de acının ortasında, “Şov yapma” diyerek şov yapan, AK Parti’yi sirke çeviren kostüm giymemiş palyaçolar yok mu; sabrını tüketiyor, takatini kesiyor insanın.

Malumunuz, CHP Lideri Kemal Kılıçdaroğlu ile Maraş’a giden İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu, AK Parti eski milletvekili olduğu anlaşılan bir kadının hakaretlerine maruz kaldı.

AK Partili eski vekil Nursel Reyhanlıoğlu‘nun, “Şov yapmayalım” şovunun görüntülerini seyrederken nutkum tutuldu. İnsan olan herkes gibi Maraş’a yardıma koşan İmamoğlu ve beraberindeki heyete, “İngiliz uşakları” diye hitap eden Reyhanlıoğlu, “Gelmeyin, defolun buradan, şov yapma burada, defol, İngiliz uşağı, defol…” diye kendini paralıyordu.

Hadi, sadece kendini paralasa, ‘paralasın dursun’ diyeceğim, ama insanlığı paraladığından, paramparça ettiğinden haberi yok. Oysa, yediden yetmişe her görüşten herkes, “Şimdi birlik zamanı” diyerek imkanı ölçüsünde elinde ne varsa kapıp deprem bölgesine koştu.

Bırakın İmamoğlu‘nu, İngilizler, hatta İsrailliler bile oradaydı ve bir canın daha kurtulması için gözümüzde yaş ve dilimizde duadan başka elimizden bir şey gelmeyen bizler, onların orada olmalarından mutluyduk.

Yüreğini alıp yardıma koşanın kim olduğunun bir önemi var mı? Önemli olan yardım edilenler/edilmesi gerekenler değil mi? Felaketten bir canın daha kurtarılması değil mi? Enkazın başında bekleşen insanların acısını hissedebilmek, onlara bir nebze olsun yalnız olmadıklarını hissettirebilmek değil mi? İnsan olmak bunu gerektirmiyor mu?

SON SÖZ:

Nursel Reyhanlıoğlu‘ndaki nasıl acınası bir akıl tutulmasıdır, anlayan varsa beri gelsin diyeceğim, ama o, bu tutulmada yalnız değil. Erdoğan‘ın ayakkabısını yalayandan, dokunmanın ibadet olduğunu söyleyene kadar bir yığın enkazın altında ecel teri döküyor Erdoğan, adeta kurtarılmayı bekliyor. Allah, Erdoğan’ı sınamak için seçip mi veriyor bunları bilemiyorum, ama bu kendi seçtiği seçilmişler eliyle kaybediyor Erdoğan.

SİZİN İÇİN SEÇTİKLERİMİZ