Toprağa inat yukarı fırlayacak…

7

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Çok şey değişiyor.

Bazen farkına varıyoruz bazen varmıyoruz.

Hayatın kendi akışı içinde önümüze çıkan durumlar da olmasa belki birçok şeyin farkında olmadan geçip gideceğiz.

Mahalleler değişti.

Sokaklar.

Meydanlar.

Demiryolu altında kalan mahallelerin neredeyse hepsinde gürül gürül akan artezyen çeşmeler vardı.

Kaldılar mı?

Su var mı?

Öyle gürül gürül akacak kadar, toprağa inat, yukarı fırlayacak…

Kime ait olduğu bilinse de bilinmese de mahalle gençlerinin futbol oynadığı boş arsalar vardı.

Kaldı mı?

Gökyüzünün bütün renkleri bu boş arsalara düşerdi.

Ateş böceği, cırcır…

Kuşlar…

Gecenin karanlığını sese boğardı.

Şeftali bahçeleri…

Armut…

Çeltik tarlaları…

Herkes doğduğu andan öncesini ancak fotoğraflarda, videolarda, anne ve babalarının anlatımıyla bilir, tanır.

Gördüğüyle anlatacakları artık onun tanıklığıdır.

Mersin’de geçen öğrencilik yıllarımızda öyle bir Bursa anlatırdı ki arkadaşlarım, Bursa’da çocukluk, gençlik yıllarını geçirmiş birisi olarak ben şaşırırdım.

Kitaplar, kartpostallar anlatmış Bursa’yı.

Zamana yenilmeyin derin bir yalnızlığı öyle bir giyinmiş ki, kendi içinde başka şehirlere göçen insanlar gibi duruyor şimdi.

O Bursa, bu Bursa mı?

Çok daha fazla kaybetmeden Bursa’nın ovalara yayılan büyümesini de artarak süren göç dalgalarını da kesip, Anadolu’nun, İç Ege’nin şehirlerine yönlendirmek gerekiyor.

Daha fazla büyüyen değil, mümkünse az biraz küçülen bir Bursa modelinin geliştirilip hayata geçirilmesiyle nefeslenebilir bu güzel şehir.

Bu güzel şehirde yaşayan insanlar.

Büyümek, doğayı yok ettiği gibi insanları da giderek yalnızlaştırıyor.