0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Telefonum çalıyor; sürekli arayan, hatta uykularıma bile musallat olan o aynı numara; ürkek bir el hareketiyle açıyorum…
 
Adeta zamanın ipini elinde tutan sihirli bir ses, "Çekimleri başlayan dizi ve filmlerimizde rol almak isterseniz biri tuşlayın." diyor.
 
O tutku yüklü sesin, beni, kahpe bir kumara çağırdığı kuşkusu içten içe içimi kemirdiği için parmağım bir türlü "bir"e gitmiyor. Hasılı kerametinden haberdar değilim. Fakat  o davetkar sese daha ne kadar dayanırım onu da bilemiyorum… Karım, "engelle" diyor; engelliyorum ama benzer bir numaradan aynı ses hiç yüksünmeden yine ulaşıyor bana.
 
Bir ara, "Hiçbir şey için geç değil" anlamına gelen, "Tolstoy'un Bisikleti" kavramı geliyor aklıma; derin bir hayale dalıyorum. Mesela, kayınvalidemin seyir zevkinden aşina olduğum; sevdiği kadın için aya kement atıp çeken Hint dizileri geçiyor gözümün önünden.
 
Esra için aya kement atarken düşlüyorum kendimi. Olmuyor, içime sinmiyor bu sahne; daha yerli ve milli olmalı benim rol alacağım dizi/film. Rotayı Yeşilçam'a çeviriyorum. Dış güçlerin ülkemize tebelleş olduğu bir zamanda, göğsüne üç ok yiyen ve o okları çıkartıp düşmana atarken, "Bu anam için, bu Kabasakal için, bu da öldürdüğün bütün Müslümanlar için…" diyerek eliyle attığı oklarla düşmanı gözünden vuran Kara Murat'a öykünüyorum.

 
İyi ama bu sefer de şair yanım, "Daha romantik olmalı" diye dürtüyor beni. Evet, bence de daha romantik olmalı. Zeki Müren'in, uçaktan atlama sahnesini hatırlıyorum. Zeki Müren, uçakta, sevdiğine yaptığı, "Gel diyorum sana" ikazına karşılık, "Ölürüm de gelmem" cevabını alıyor.  "Durdurun uçağı, iniyorum" diyor, Zeki Müren… Hele, "Paraşüt takıp atlarız" deyip, atlama ve gökyüzünden süzülürken Zeki Müren'in yüzünden düşen mutluluk yok mu; öldürüyor beni.
 
Neyse, sizi de arıyorlar mı? Siz de o davetkar ses karşısında yağmur yüklü huzursuz bulutlar gibi hissediyor musunuz kendinizi? Aramadıysalar bile üzülmeyin. Avcı, içinizdeki avın kokusunu alır almaz düşecektir peşinize…
 
Şeytani bir zevk mi, zalimce bir haz mı alıyorsun beni her gün bıkmadan aramaktan bilemiyorum ama size önemli bir hususu hatırlatmak isterim. Tamam, henüz atılacaklar çuvalına doldurulmuş olmasam da, solduğu için "eskiler" dolabına kaldırılmış bir giysi yaşındayım. EYT çıkar mı diye gözünü hükümete dikmiş takavit sınıfındayım. Yani, ne "Tolstoy'un Bisikleti" ne de Yeşilçam'ın beyin yakan sahneleri, beni artist yapmaya yetmez. Eeeeyy  Kılıçdaroğlu! Yok, bu değildi, eeeyyy Sebastian! Zorlama şansını, arama artık beni.
 
Hem ben, adı "hayat" olan can sıkıcı bir komedi filminde gönüllü figüran olarak, "İyiymiş" rolünü oynuyorum zaten. Çok bir şey beklemiyorum üstelik bu zaruri çekimlerden. Başımda akmayan bir çatı, ocakta aş… Siz yaşayın yaşayacaklarınızı, gözüm yok. Ben ölümü beklerim yavaş yavaş.
 
SON SÖZ:
Fakat yanıltmasın soğuk suskunluğum yine de sizi. "Nefret" insanı biraz daha fazla yaşamaya zorlar. "Son umut kıvılcımlarını da söndürenlere karşı sık yumruğunu" der… Son perdede ihanetin biriken öcünü almak için başrole bile soyundurur insanı… O değil de, sen, sabah akşam, "Çekimleri başlayan dizi ve filmlerimizde rol almak isterseniz biri tuşlayın." diye arama artık beni, olur mu? Lütfen arama. Yoksa, bir adalet var uzakta, gitmesek de görmesek de; o adalete arzuhalde bulunacağım, haberin olsun.